Są dwie grupy czytelników : pierwsi lubią słodkie i romantyczne historyjki, drudzy - mroczne opowieści, które jednak nie wykluczają problemów sercowych bohaterów. Sama należę do tej drugiej grupy i dobrze mi z tym. Przynajmniej nie karmię się schematami wyglądającymi mniej więcej tak : ona, on i zachód słońca na plaży.
Wolę raczej fabułę, która przyprawi nas o gęsią skórkę. Dlatego właśnie dzisiaj chcę przedstawić Wam kogoś o kim z pewnością większość już słyszała - Panie i Panowie, Carlos Ruiz Zafón!
Hiszpański autor, który na kartach powieści kreuje świat mroczny i pełen tajemnic.
Akcja moich ulubionych książek rozgrywa się w Barcelonie - stąd tytuł wpisu. Nie da się ukryć, że chyba najbardziej rozsławionym wśród czytelników tytułem pozostaje niezmiennie "Cień wiatru".
Zdaję sobie sprawę, że obok grupy miłośników odnoszących się do dzieł Zafóna bezkrytycznie (tak, to ja), jest też opozycja, która twierdzi, że powieści te zostały po prostu "rozdmuchane" i nie wnoszą nic odkrywczego.
To co pociąga mnie w twórczości hiszpańskiego autora, to rozbudowana fabuła i liczne zwroty akcji. Język - taki autentyczny i żywy. Bohaterowie - wyraziści i realistyczni - tacy, do których można się przywiązać. Ta wielowątkowość i wydarzenia przesycone emocjami to elementy, które czynią powieść ciekawą do granic możliwości. To trochę jak elementy układanki, które w miarę upływu czasu trafiają na swoje miejsce.
Ci, którzy mieli już okazję przeczytać "Cień wiatru" być może zauważyli też intrygującą prawidłowość: losy bohaterów współczesnych pokrywają się w pewien sposób z losami bohaterów dawnych. Jednak mimo, iż ich historie już dawno przeminęły mają kluczowy wpływ na przebieg wydarzeń i splatają się z życiem postaci.
Daniel Sempere odwiedza niezwykłe miejsce. Miejsce, które daje schronienie porzuconym
dziełom - Cmentarz Zapomnianych Książek. Zgodnie z tradycją może wybrać jedną, choć właściwie może to ona wybierała w czyje ręce trafi.
W ręce chłopaka trafia "Cień wiatru" - pasjonująca powieść, którą bohater pochłania w oka mgnieniu. Pewnego wieczoru dostrzega na ulicy tajemniczą postać. Nie byłoby w tym nic dziwnego (w końcu to Barcelona nocą), gdyby nie fakt, że mężczyzna odpowiada opisowi postaci z powieści Daniela...
Książka Zafóna zawiera w sobie wątek tajemnicy, problemów miłosnych i odrobinę humoru. Do tego dodać należy dużą porcję zwrotów akcji i liczne okazje do wydania okrzyku w stylu "Wow! Ale to było dobre!".
Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam takie mroczne klimaty w literaturze.
Całą twórczość Zafóna polecam wszystkim tym, którzy jeszcze nie mieli przyjemności zetknąć się z jego historiami. Dodam, że czekam tylko aż zapomnę szczegółów opowieści i będę mogła kolejny raz przeczytać te wyśmienite powieści i znów poczuć się zaskoczona...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz